Ponoć pomników nigdy dość. Zwłaszcza tych postaci, które Polskę rozsławiły i których uwiecznienie jest zaszczytem. A taką osobą z pewnością jest Maria Skłodowska-Curie, która nigdy nie zapomniała o swoim pochodzeniu, a swoje przemówienia – co warto powtarzać po stokroć – zaczynała od słów: Urodziłam się w Warszawie. Dlatego też Warszawa dała noblistce kolejny pomnik. I to w miejscu wprost idealnym.
Czy pomnik się podoba, czy też nie, to już indywidualna sprawa. Naszym zdaniem proporcje zostały mocno zachwiane, zwłaszcza wielkość dłoni i długość szyi, ale być może autor wzorował się Wenus Botticellego? A może to po prostu maniera rzeźbiarza, Bronisława Krzysztofa. Maria została wystylizowana niemal na świętą w tej powiewnej szacie i z uniesioną dłonią…
Jedno jest jednak pewne – lepszego miejsca na ustawienie pomnika nie można było znaleźć. Maria stanęła na Skarpie nad Wisłą przy ul. Kościelnej, patrzy wprost na rzekę, do której była bardzo przywiązana i do której często wracała. Skarpa znajduje się blisko miejsca, w którym Maria się urodziła (dom przy ul. Freta 16) i mimo że w rok po jej urodzeniu rodzina przeniosła się na Nowolipki, lubiła wracać nad Skarpę. Nomen omen było to ostatnie miejsce, które odwiedziła podczas swojego ostatniego pobytu w Warszawie z okazji Otwarcia Instytutu Radowego. Jej wspomnienia, które spisywała w pamiętnikach, zostały nawet zacytowane na postumencie: Poszłam na samotny spacer w stronę Wisły. […] Jest jedna piosenka krakowska, która mówi, że czar polskich wód jest tak wielki, iż kto je raz pokochał, nie zapomni do grobu. […] Ta rzeka ma dla mnie powab, którego istoty nawet pojąć nie potrafię.
4 czerwca 2014 r. prezydent Francji Francois Hollande i prezydent Polski Bronisław Komorowski wspólnie dokonali odsłonięcia pomnika noblistki. Maria w ciągu dnia patrzy na Wisłę, a w letnie, wieczorne weekendy może obserwować pokazy Multimedialnego Parku Fontann.
Dziękujemy za wszystko, pani Mario.
Dodaj komentarz