Gra planszowa. Bródno. Cywilizacja

Cykl VarSavskie Dekady postanowiliśmy wzbogacić także o serię POZNAJEMY WARSZAWĘ POPRZEZ GRY, w ramach której na tapet trafiła Gra planszowa. Bródno. Cywilizacja, która idealnie wpisała się w okres początku XX wieku. Projekt wydał nam się interesujący ponieważ ukazuje dwa, a nawet trzy oblicza osiedla: z około 1916 r., kiedy to tereny bródnowskie zostały włączone do Warszawy, czasy przed wybuchem II wojny światowej, oraz to, które znamy współcześnie, na koniec można więc porównać plansze i sprawdzić, co się zmieniło. Kto ma ochotę zagrać w zimowy wieczór?

A gra jest naprawdę ekspresowa, przewidziana została na ok. 10-15 minut. Szczerze powiedziawszy więcej czasu zajmuje drukowanie, wycinanie i zapoznawanie się z zasadami niż sama gra, ale rozgrywka jest mimo wszystko całkiem sympatyczna.

GRA PLANSZOWA. BRÓDNO. CYWILIZACJA

Gra planszowa. Bródno. Cywilizacja powstała w 2016 r. przy okazji setnej rocznicy przyłączenia terenów do Warszawy. Projekt zrealizowany był przez Dom Kultury Świt w ramach grantu „Patriotyzm Jutra” otrzymanego z Muzeum Historii Polski. Powstała w ten sposób rodzinna, edukacyjna gra planszowa, ukazująca zmiany i rozwój Bródna.

Gra jest bezpłatna, przewidziana do samodzielnego wydruku. Plik do pobrania waży 75 Mb.
Niestety obecnie gry nie można pobrać. Miejmy nadzieję, że domena powróci do właścicieli.

PRZYGOTOWANIE GRY

Według instrukcji pliki należy wydrukować w formacie A3, jednak jako że my drukowaliśmy na domowej drukarce, planszę wydrukowaliśmy w formacie A4, a numerki, które słabo było widać, dopisaliśmy markerem. Zdjęciom przyjrzeliśmy się w spokoju na ekranie monitora – można je było przybliżyć.

Wszystkie elementy gry należy wydrukować bardzo starannie, zwracając uwagę na skalę, zwłaszcza, gdy drukujemy jednostronnie, część elementów trzeba będzie potem skleić i muszą one do siebie pasować.

Najtrudniej sprawa przedstawiała się z żetonami, twórcy gry proponują bowiem podkleić je na przeźroczyste tworzywa (np. pleksi albo sztywną folię). Jeżeli ktoś zamierza użyć grę więcej niż jeden raz, to z pewnością warto, ponieważ bez wzmocnienia odwracanie elementów jest naprawdę trudne, a wręcz, brzydko mówiąc, upierdliwe. Przy każdorazowej próbie odwrócenia płytki, pozostałe się przesuwają, co powoduje zamieszanie i prawdziwą irytację. Warto więc wydrukować grę na dość sztywnym papierze. Z wycięciem (i podklejeniem) żetonów jest naprawdę sporo zabawy, ale na szczęście Vars-wielbiciel modelarstwa, lubi takie zabawy. Można włączyć jakiś film lub audiobook z Warszawą w tle, bo wycinanie i dopasowywanie elementów trochę zajmie. Przy okazji – konia z rzędem temu, kto odszuka 3 lokomotywy!

ELEMENTY GRY

Gra planszowa. Bródno. Cywilizacja – plansza do gry, materiały ze strony Stare Bródno

Plansza przedstawiającej współczesne Bródno

35 prostokątnych i 14 kwadratowych płytek, na których z jednej strony znajduje się Bródno z ok. 1916 r., a na drugiej – okres przed 1939 r.

Żetony z kolorowymi krawędziami w kolorze czerwonym, żółtym i niebieskim (w grze użyliśmy pionki w dopasowanych kolorach). Gra jest więc przeznaczona dla maksymalnie trzech graczy lub ewentualnie dwóch-trzech drużyn, które mogą się konsultować przy wyborze miejsca.

ZASADY GRY

Gdy już szczęśliwie przebrniemy przez etap wydruku, wycinania i dopasowywania elementów, możemy… pobawić się jakiś kwadransik.

Płytki układamy na planszy stroną przestawiającą wersję z 1916 r. Żetony ułożyć należy kolorowymi fragmentami zwróconymi do dołu. Grę rozpoczyna gracz, który najkrócej mieszka na Bródnie. Jako że my na tym osiedlu nigdy nie mieszkaliśmy, ustaliliśmy, że zaczyna gracz młodszy wiekiem, czyli Sava.

Po wybraniu koloru lokomotywy (czerwony, niebieski lub żółty) i wylosowaniu żetonu gracz wybiera miejsce, w który chce umieścić ów żeton. Miejsce to musi się znaleźć przy Placu dla inwestycji, jednak nie może zakryć owego placu. Nie może być też torowiskiem, nie wolno także nakładać jednej płytki na drugą. Po wybraniu miejsca, gracz odwraca płytkę na drugą stronę i na niej kładzie żeton w taki sposób, aby krawędź z jego kolorem znalazła się przy Placu dla inwestycji.

Należy zwracać uwagę nie tylko na to, żeby wybrać korzystne dla nas miejsce, ale też sprawdzić, czy przy okazji nie pomagamy przeciwnikowi, ponieważ układ kolorów na żetonie może być korzystny tak samo dla nas, jak i dla innych graczy. Gra wymaga więc spostrzegawczości i umiejętności planowania. Kilka przemyślanych ruchów pozwoli nam zgarnąć większą ilość Placów do inwestycji, a tym samym zyskać dodatkowe punkty i możliwość przesunięcia lokomotywy.

Po kilkunastu minutach gra jest zakończona, ponieważ przy dobrym planowaniu punktowane miejsca zajmuje się dosyć szybko.

Wygrywa ten z graczy (lub ta drużyna), który zdobędzie więcej punktów. U nas był remis.

CZY WARTO?

Po tak pracochłonnych i długotrwałych przygotowaniach gracz oczekuje, że teraz przynajmniej sobie pogra, a okazuje się, że po kwadransie grę trzeba zaczynać od początku. To jeszcze nie byłoby takie złe, gdyby nie fakt, że… należy najpierw zdjąć żetony i z powrotem odkręcić płytki. Mimo że planszówki znów są modne, to w przypadku tej gry ma się wrażenie, że jednak bardziej sprawdziłaby się wersja np. na tablet, gdzie elementy można by przesuwać palcem. Odpadłaby konieczność uciążliwego i pracochłonnego wycinania i sklejania. Gdyby grę można było kupić już gotową, wolałabym zapłacić niż siedzieć i wycinać. Ale Vars nie narzekał, wręcz przeciwnie – bardzo dobrze się bawił.

ELEMENT EDUKACYJNY

Na planszy i płytkach znajdziemy zdjęcia Bródna sprzed lat. Zdjęcia są podpisane (i w okularach trudno coś odczytać), więc można poszukać informacji na temat tego, co przedstawiają. Jest co prawda strona Stare Brudno, gdzie znajdziemy sporo informacji, jednak przydałaby się po prostu broszurka z opisami. Gra wygląda po prostu na niedokończoną, na co wskazuje sama instrukcja z szarymi podpisami. Warstwowy plik PDF również nie pomaga, ponieważ stwarza trudności w czasie drukowania – niektóre programy sobie z tym nie radzą. Niestety przydarzyło nam się to w czasie próby wydruku planszy w formacie A3, nawet poligraf nie poradził sobie z problemem, dlatego też zmuszeni byliśmy wydrukować elementy gry w formacie A4 na domowej drukarce.

Oto kilka skrinów ze zdjęciami z początku XX wieku.