ŻONOM WSTĘP WZBRONIONY!
Gdy kultura wygrywa z niekulturalnie wpadającym za kołnierz śniegiem, to można śmiało powiedzieć, że dobrze się dzieje w państwie polskim! Przy akompaniamencie fortepianu aktorzy Teatru Capitol skutecznie rozgrzali publiczność podczas poniedziałkowej (21.01) premiery „Klubu Mężusiów” w reżyserii Andrzeja Rozhina. Pomimo minusowej temperatury na zewnątrz, sala była pełna! Zapraszamy na serię POZNAJEMY WARSZAWĘ POPRZEZ TEATR.
Niewidzialna wystawa
Niewidzialna wystawa. Wyobraźmy sobie, że nagle gaśnie słońce i gwiazdy, nie widać blasku księżyca, a wszelkie znane nam źródła światła wyczerpują się. Zapadają egipskie wręcz ciemności, w których nie jesteśmy w stanie dojrzeć nawet wyciągniętej przed sobą dłoni, bo nasz wzrok nijak do tej ciemności nie może przywyknąć. Jedyne, co widzimy, to… ciemność. Na szczęście mamy pozostałe zmysły: słuch, węch, smak i dotyk, w tym możliwość odczuwania zmieniającej się temperatury. Po prostu nie pozostaje nam nic innego, jak zaufać swoim zmysłom. I to… w ciemno. Dzięki nim próbujemy się odnaleźć w zaistniałej sytuacji, a z czasem pomogą nam przetrwać i funkcjonować.
I tu właśnie rodzą się pytania: Co czują osoby niewidome? W jaki sposób radzą sobie w codziennym życiu? Jak można przynajmniej spróbować to zrozumieć? W znalezieniu odpowiedzi pomaga nam właśnie ta szczególna interaktywna wystawa, której pomysł podsunęło samo życie. Na Węgrzech pewien mężczyzna utracił wzrok. Żona, chcąc go wspierać i aby móc w pełni zrozumieć jego sytuację, wyciemniła całe mieszkanie i krok po kroku razem z nim uczyła się funkcjonować w ciemności. Historia ta stała się inspiracją do zorganizowania wystawy, która ma na celu uświadomić widzącym jak wygląda świat niewidzących. Niewidzialna Wystawa działa w Budapeszcie już od kilku lat, potem zawitała do Pragi, a teraz mamy ją również i w Warszawie.
Continued
Teatr IMKA: Bohater Osama
W Warszawie zapanowała moda na teatry studyjne i alternatywne, zwane INDEPENDENT – ich właściciele wykupują lub wynajmują jakieś stare hale fabryczne, magazyny czy piwnice, malują je na od góry do dołu na czarno, na scenę wrzucają bardzo skromną, prostą scenografię, instalują dobre oświetlenie i głośniki, na widowni stawiają parę krzeseł i zapraszają do udziału w swoich spektaklach całkiem niezłych aktorów. I są to nie tylko studenci szkół aktorskich, nie tylko gwiazdki serialowe, ale też aktorzy występujący na deskach dużych, znanych teatrów. I na owe spektakle przychodzą tłumy.
Ceny biletów w tych teatrach są naprawdę zróżnicowane – czasami nie odbiegają one zbyt wiele od cen w teatrach „konwencjonalnych”, a czasem można je zaliczyć do tych z kategorii ekonomicznej, zwłaszcza, gdy kasa prowadzi bilety studenckie czy grupowe, np. bywa, że cena biletu studenckiego spada nawet o 50%, co jest naprawdę opłacalne. Jednym z takich teatrów jest Teatr IMKA. A w nim spektakl Bohater Osama. Zapraszamy na serię POZNAJEMY WARSZAWĘ POPRZEZ TEATR.
Amen. Wystawa Maurizia Cattelana
Maurizio Cattelan Amen. Czy człowiek, który przewrócił papieża, zmusił Hitlera do modlitwy i doprowadził wiewiórkę do samobójstwa rzeczywiście jest genialnym artystą czy tylko efekciarzem i cynicznym prowokatorem? W Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim zagościł Maurizio Cattelan z wystawą Amen.
foto: Zeno Zotti, Centrum Sztuki Współczesnej
Warszawa gotowa na EURO2012!
Zjawiska towarzyszące wydarzeniom sportowym otaczają nas ze wszystkich stron. Zarzucano, że Warszawa stała się jednym wielkim banerem reklamowym. Niektórym zdecydowanie to przeszkadzało, Varsovi i Savie – bynajmniej! W tym akurat wypadku modernistyczna zasada mniej znaczy więcej w ogóle nie wchodziła w grę. Wręcz przeciwnie – im więcej, tym lepiej! Na bogato i z przytupem, a co! Niech wszyscy zobaczą, że Warszawa kipi od piłkarskich emocji na Euro2012! Dlatego tuż przed rozpoczęciem mistrzostw, Sava zapakowała Varsa do samochodu i zrobiła z nim rundę po przyozdobionym w euroakcenty mieście w ramach serii POZNAJEMY WARSZAWĘ POPRZEZ WYDARZENIA.
Internetowa gra miejska: Ostatni skok
Gra miejska: Ostatni skok. Noc Muzeów obfituje w rozmaite atrakcje, nie tylko przeraźliwie długaśne kolejki. Jedną z nich są gry miejskie, w których zawsze chętnie bierzemy udział razem z Hędrixem. Tym razem gra była wyjątkowa, ponieważ rozgrywana była przy pomocy internetu. Zatytułowano ją Ostatni Skok, a rozgrywana była na terenie Starego Miasta w Warszawie. Zapraszamy na serię POZNAJEMY WARSZAWĘ POPRZEZ GRY.
TEATR 6. PIĘTRO: ANIA Z ZIELONEGO WZGÓRZA
Mój kochany mąż zrobił mi niespodziankę: sam wziął udział w konkursie i wygrał bilety na spektakl specjalnie dla swojej żony – na „Anię z Zielonego Wzgórza” w Teatrze 6. piętro, który mieści się w Pałacu Kultury i Nauki. Ania to moja ikona – wczoraj, dziś i jutro. Zobaczymy, jak wypadł spektakl w serii POZNAJEMY WARSZAWĘ POPRZEZ TEATR.
Chopin: Koncerty urodzinowe
Tak się składa w tym naszym dziwnym kraju, że nie tylko nie potrafimy z dumą udowodnić i uświadomić światu, że Chopin, poeta fortepianu, był Polakiem, ale przez wiele lat nie byliśmy wręcz pewni co do daty Jego narodzin. Dziś przyjmuje się, iż Fryderyk przyszedł na świat 1 marca 1810 r. w Żelazowej Woli, a nie w Paryżu czy jakiejkolwiek innej francuskiej miejscowości. Ale mając niespełna rok, Fryderyk zamieszkał z rodzicami w Warszawie i to ona stała się miastem Jego dzieciństwa i młodości.
Dziś się tak przyjmuje, ale przez wiele lat toczył się wielki spór o datę urodzin Chopina – jedna szkoła obstawiała 22 lutego, druga zaś 1 marca. Kontrowersje wzbudził wpis z księgi parafialnej, który za datę narodzin małego Fryderyka podaje 22 lutego: Roku 1810, 23 miesiąca kwietnia o godzinie trzeciej po południu przed nami proboszczem brochowskim, sprawującym obowiązki urzędnika stanu cywilnego parafii brochowskiej powiatu sochaczewskiego w departamencie warszawskim, stawili się Mikołaj Chopin, ojciec lat mający 40, w wsi Żelazowa Wola zamieszkały, i okazał nam dziecię płci męskiej, które urodziło się w domu jego w dniu 22 miesiąca lutego o godzinie szóstej wieczorem roku bieżącego, oświadczając, że jest ono spłodzone z niego i Justyny z Krzyżanowskich, liczącej lat 28, jego małżonki, i że życzeniem jego jest nadać mu dwa imiona Fryderyk Franciszek. Sam Fryderyk i jego rodzina za poprawny dzień podawali 1 marca.
Dla Fryderyka fakt rozbieżności dat narodzin nie był może niczym przyjemnym, ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło – w każdej sytuacji trzeba znaleźć pozytywną stronę. Wielbiciele uradzili, że to znakomita okazja do stworzenia pięknej nowej świeckiej tradycji i świętują urodziny wirtuoza przez wszystkie dni od 22 lutego do 1 marca, co daje osiem, a w roku przestępnym nawet dziewięć dni muzycznej uczty w ramach serii POZNAJEMY WARSZAWĘ POPRZEZ MUZYKĘ.
Piwnica poetycka: Wisława Szymborska
Wisława Szymborska
Niektórzy lubią poezję
Niektórzy –
Czyli nie wszyscy.
Nawet nie większość wszystkich, ale mniejszość.
Nie licząc szkół, gdzie się musi,
I samych poetów,
Będzie tych osób chyba dwie na tysiąc.
Lubią –
Ale lubi się także rosół z makaronem,
Lubi się komplementy i kolor niebieski,
Lubi się stary szalik,
Lubi się stawiać na swoim,
Lubi się głaskać psa.
Poezję –
Tylko co to takiego poezja.
Niejedna chwiejna odpowiedź
Na to pytanie już padła.
A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
Jak zbawiennej poręczy.
Niektórzy, czyli… nie my. :) Ani Vars, ani Sava nie są fanami poezji, trzeba to przyznać. Różnica miedzy mną a Motylem polega jednak na tym, że Motyl ani sam wiersza by nie popełnił (nie licząc jego humorystycznych rymowanek codziennych), ani z własnej potrzeby żadnego by nie przeczytał, podczas gdy ja i owszem – i popełniłam, i czasami sięgam po wiersze, zwłaszcza białe.
Istnieją też, w moim mniemaniu, pewne świętości, o których nie powinno się mówić w kategoriach lubię-nie lubię. Należy do nich Mickiewicz. Należy do nich Słowacki. Należy do nich Shakespeare.
Nie należy do nich Szymborska – Szymborską się KOCHA.
Rewitalizacja ul. Chłodnej
